Elif Kask Pisacane: Boşanmalarını Şampanya Açıp Kutlayanlar

Elif Kask: Boşanmalarını Şampanya Açıp Kutlayanlar...

Elif Kask Pisacane:"Boşanmalarını Şampanya Açıp Kutlayanlar ‘Cool’ Değil Aşırı ‘Fake’ Görünüyorlar" dedi. ABDPOST.COM editörü Esra Öziskender'in, yazar Elif Pisacane ile yaptığı röportajın ilk bölümü çok ses getirmişti. 2. Bölümde de dikkat çeken açıklamalarda bulunan Pisacane, yine çok konuşulacak. 

•  Paylaş
•  Tweetle
 
•  WhatsApp
 
•  Dinle

Editör:ABD Post

14 Şubat 2020 - 12:11 

Esra Öziskender'in Röportajı
EÖ: Elif’cim, en çok ses getiren romanın hangisi oldu?

EKP: En çok ses getiren romanım kesinlikle “Amerika’yı Nasıl Karıştırdım” oldu. Gerçek olaylar, kişiler, ataşe ve bazı diplomatların yarattıkları skandallara yer verdim.  Kitap direkt “Dış İşleri Bakanlığımıza” gitmiş.  Bir takım devlet görevlileri için soruşturma başlatılmış…. Bu kitaptan sonra herkes benden korkmaya başladı.  Adım “Tehlikeli Kadın”a çıktı…. Evet, kabul ediyorum, görevini iyi yapmayan devlet görevlileri için tehlikeliyim.  Bundan da gurur duyuyorum. Şehir efsanesi oldum bir anda. Geçenlerde Los Angeles’ta yaşayan bir ev kadını benden korktuğunu söylemiş bir arkadaşıma…. Şu an bile gözümden yaşlar geliyor bu yoruma…. Bu insanlar neyin kafasını yaşıyor bilemiyorum. Herkes kendisini çok önemli görüyor, CIA tüm ev kadınlarının telefonda yaptiğı geyikleri dinliyor ya…. Yaşını başını almış bir ev kadını kendini devlet için o kadar önemli görüyor ki, ben onun yaptiklarını yazıp, Dış İşleri Bakanlığı’na göndereceğim, o da sorguya cekilecek…. Buna  inanıyor…. Allah herkese sağ duyu versin.  Sağ duyusuz insanlar bir yerde şizofreniye benzer özellikler gösteriyorlar...

 

EÖ: Sadece gerilim romanları yazmakla kalmıyorsun, aynı zamanda gerçek hayatta da bazı insanları gerim gerim geriyorsun gördüğüm kadarıyla :) 

Sence boşanmak da bir gerilim ve macera mı? Neden boşanma üzerine bir kitap yazmak istedin?

EKP: Kadeh kaldırıp, boşanmalarını beraber kutlayan, boşanma partisi veren çiftlere bakıp 'bunlar neyin kafasını yaşıyorlar?' diyorum... Ayrılırken beraber kadeh kaldırmayı hiç bir zaman düşünmedim. Zaten son derece 'fake' (sahte) buluyorum. Körler sağırlar birbirini ağırlar misali... Çevreye karşı beraberce 'cool' maskesi takıp, 'dedikodu' kazanını kaynatmamak için beraber verilmiş bir karar. Belki evlenmeden önce boşandıklarında ne yapacaklarını belirleyen evlilik sözleşmesi maddelerine eklidir bu cool'luk :)
Neyse sadede geleyim :) Benim boşanmam 5 sene sürdü. Amerika'da boşanma, CEO'larının hakimler olduğu 60 milyar dolarlık büyük bir holding. Adalet parası olana var. Tam bir jungle (vahşi orman)... Ben Manhattan'da ayrıldım. Manhattan adası, dünyayı yöneten Amerikalı, beyaz, protestan adamların yani günümüzün Osiris Rahiplerinin yaşadığı yer. Bu adamlar boşanırken mallarının yarısını eşlerine vermek yerine çok daha azını Divorce Corporation'ın CEO'larına yani hakimlerine yatırıveriyorlar... İş böyle olunca kendinizi tam bir ormanda buluyorsunuz. Hayatta kalma mücadelesi başlıyor... Haklı olanın değil, güçlü olanın hayatta kaldığı bir adalet sistemi var Amerika'da. Aile mahkemeleri ve Ağır Ceza Mahkemeleri farklı işliyor Amerika'da. Ağır Ceza Mahkemeleri çok daha adil. Ağır ceza mahkemelerindeki jüri sistemi aile mahkemesinde yok. Ağır ceza mahkemelerindeki ücretsiz avukat hakkı aile mahkemelerinde yok. Aile mahkemelerinde hakimler çok güçlü hatta tüm güç onların elinde. Onlar ne derse o oluyor. Anayasanın da üstündeler... Açıkçası Amerika'nın çok övündüğü "checks and balances" sistemi burada işlemiyor. Tam bir monarşi. Faşist bir düzen. 'Hakim haksızlık yapıyor değiştirmek istiyorum' diyebiliyorsunuz ama kendisinin haksızlık yapıp yapmadığına karar verecek olan da yine kendi hakiminiz. Kara mizah yani... Şimdi gülüyorum. O zaman hiç komik gelmiyordu. Boşanırken de boşanma esnasında da işlenen seri cinayetlerin kitabı... Dinsizin hakkından gelen imansızların cinayetleri :) Kurbanlar öyle şeytani ki katiller pek bir seviliyor romanda :)

Esra Öziskender'in Notu: Bilmeyen okuyucularımız için açalım. Checks and Balances deyimi yani çekler ve bakiyeler deyimi Amerika'da şu anlamda kullanılıyor: Bir hükümetin her bir şubesinin, herhangi bir şubenin çok fazla güç harcamasını önlemek için başka bir şubenin davranışlarını değiştirmesine veya veto etmesine izin veren bir sistem. Yani tam anlamıyla körler ve sağırlar birbirini ağırlar durumu diyebiliriz Sevgili Elif Kask'ın da belirttiği gibi.

EÖ: Hayranlarınla aran nasıl? Kocan seni hiç hayranlarından kıskanır mı?

EKP: Eşim özgüveni çok yüksek bir adam. Ee nasıl olmasın?! Yakışıklı, başarılı, muhteşem bir eğitimi var. İnsanların beni beğenmesi hoşuna gider. Zaten bana güveni de sonsuz. Bizim aramızdaki aşk; ruh eşi aşkı... O eşsiz aşk... Gerçek aşk...

EÖ: Tam da sevgililer gününde ne güzel sözler bunlar! Mutluluğunuz daim olsun inşallah. 

Los Angeles'a yakınsın. Hiç Hollywood'la ilgili hayallerin var mı? Tam da geçtiğimiz Pazar günü benim de çok sevdiğim ve beğendiğim favorim olan Parazit filmi ödül aldıktan sonra bu sorunun gelmesi manalı oldu. 

EKP: Tabii ki var... Artık senaryo yazmak istiyorum. Dizi senaryosu, film senaryosu...

EÖ: Sence insanlar neden gerilim - macera - polisiye kitapları okumalılar?

EKP: Rutinden kurtulmak için. Rutin beni sıkar... Adrenalini yükselten kitaplar, beni günlük rutinin dışına çıkaran maceralar ilgimi çekiyor. İşte bu yüzden bu tarz romanları okumayı seviyorum. Benim tarzım bu... İlgi alanım, zevk aldığım konular bunlar... Aşk kitabı okumam. Hayatımda olmasa okurdum belki de 

EÖ: Önümüzdeki birkaç yıl için planların nelerdir?

EKP: Anın tadını çıkarmak... Daha çok seyahat etmek... O kadar çok görmek istediğim yer var ki... Ailemle seyahat etmenin keyfini başka hiçbir şeyden almıyorum. Bir de dizi senaryosu yazmayı çok istiyorum...

EÖ: Aldığın ödüllerden bahseder misin?

EKP: 2014 senesinde IRA yani Uluslararası Radyocular Birliği beni "Alkışı En Çok Hakeden Yazar" olarak ödüllendirdi. Çok hoş bir sürprizdi. Ödülümü almaya Ankara'ya gitmiştim.

EÖ: Ne kadar güzel bir ödül, tebrikler! Son olarak okuyucularımıza vermek istediğin bir mesaj var mı?

EKP: Mevlana ve Şems'i anlamaya çalışın. Sır perdesi orada kalkıyor. Başkasının yorumu ile değil, kendi kalbinizle okuyun... Size ne dediğini anlayın. Kopya çekmek işe yaramaz çünkü herkesin sorusu ayrı bu hayatta... Herkesin sınavı farklı... Kendi cevabınızı bulmanız lazım.

EÖ: Elif'cim bu güzel sohbet için çok teşekkürler. Ayrıca misafirperverliğiniz için sana ve eşine çok teşekkürler. İnşallah en kısa zamanda senin yazacağın bir senaryoyu dizi olarak izleyelim. 

Sevgili okuyucularımız bir başka röportajımızda görüşmek üzere. Sevgiler.

Haberin linki: https://www.abdpost.com/elif-kask-bosanmalarini-sampanya-acip-kutlayanlar/26270/

Elif Kask Pisacane ile Dobra Dobra...

ABDPOST.COM editörü Esra Öziskender, Gerilim roman yazarı Elif Kask Pisacane ile keyifli bir söyleşi yaptı. İki bölüm halinde yaptığı röportajın ilk bölümünü bir solukta okuyacaksınız. Elİf Kask Pisacane,röportajda “YASAK ELMA’daki ŞEVVAL SAM’ın oynadığı ENDER karakteri benim ALFA YAYINEVİ’nden basılan ‘İPLER BENİM ELİMDE’ romanımın ana karakteri YILDIZ’dan esinlenilmiş “dedi 

•  Paylaş
•  Tweetle
 
•  WhatsApp
 
•  Dinle

Editör:ABD Post

24 Ocak 2020 - 04:57 

Esra Öziskender'in Haberi

Marina Del Rey, Los Angeles yakınlarında bir liman kasabası. Ama öyle sıradan bir liman kasabası değil. Çok özel ve çok güzel. Kuzey Amerika’nın en büyük doldurma limanı burası. 5000 civarında tekne buraya demirleyebiliyor. Ben de buraya ilk defa giderken akşam üzeri yolda, arabamda kendi kendime düşünüyorum: Bir insan neden kendisine meslek olarak cinayet romanları yazarlığını seçer? Biraz sonra bunun cevabını ve daha merak ettiğim birçok sorunun cevabını alacağım. 

Arabamı park ediyorum. Kapıyı sevgili Elif açıyor! Eşi Rafael de evde. Hoş beşten sonra salona geçiyoruz. Nefis bir Fransızca parça çalıyor, her yerde mumlar, okyanus manzarası ve elimizde şampanya kadehleri ile sohbete başlıyoruz. Rafael izin isteyerek içeriye çalışma odasına geçiyor biz Elif’le başbaşa sohbetimize devam ediyoruz. Tabi sadece şampanya değildi ikram, birşeyler de yedik, kahve içtik, çay içtik, hatta çok sevdiğim framboğazlı pasta bile yedik ama ben sizlerin şöyle dediğinizi duyar gibi oluyorum: “Yedikleriniz, içtikleriniz size kalsın, siz neler konuştunuz?” 

Evet sohbetimize başlayalım o zaman:

EÖ: Elif’cim, 1976 Istanbul doğumlusun. Boğaziçi Üniversitesi’nde başladığın eğitimine Teksas Üniversitesi’nde İşletme bölümünde devam ederek 2000 yılında mezun olmuşsun. Biyografinde edebiyatçı bir aileden geldiğin yazıyor. Bunu biraz açar mısın?

EKP: Annem de babam da Türk dili ve edebiyatı profesörleri…. Edebiyatin icinde büyüdüm. Sabah kahvaltısında dahi roman yorumu, yazar tahlili yapılırdı bizim evde.  Annem Cumhuriyet Gazetesi’nde yazardı.  Babamı çok erken yaşta kaybettik ama annemin hayatı hala edebiyat…. Ahmet Hamdi Tanpınar Müzesi’nde anneme ayrılmış bir bölüm var.  İstanbul’a her gittiğimde uğrarım.  

Sanırım hem genetik hem de yetiştirilme tarzım beni bu günlere getirdi.  Annem küçükken günlük tuttururdu.  Hergün kontrol ederdi. Dilimi, imlamı, kurgumu düzeltirdi.  Ben yazar olmak için yetiştirildim yani…

EÖ: Babacığına, babalarımıza Allah rahmet eylesin. Desene göbekten yazarmışsın zaten. 

Örnek aldığın Türk ve yabancı yazarlar var mı? Mesela hemen polisiye türlere örnek olarak aklıma Agatha Christie ve Dan Brown geliyor. Gerilim romanları deyince de dünyanın bir numaralı gerilim romanı yazarı Stephen King geliyor.

EKP: Ben yazıda doğallıktan, sadelikten hoşlanırım. Okunmasi kolay olan, kolay akan romanları severim. Zor olan, onemli olanı, yani hikayenin özünü, anlatmak istediğini, basite ve okunması kolaya indirgeyebilmektir. Ben uğraşmamalıyım yazar ne demiş acaba diye defalarca cümleleri okumaya…. Yazar uğraşmalı ben bunu nasıl en sade ve net sekilde okuyucuya verebilirim diye… Sait Faik severim… Oguz Atay Severim…. Ernest Hemigway severim. Konuşur gibi yazılanı, zorlama olmayanı ama Mevlana gibi Şems gibi, iki basit cümleyle dünyanı alt üst edeni, seni kendine getireni severim…

İlkokuldayken Agatha Christie'nin tüm kitaplarını bitirdim. Katili hiç bulamaz, çok sinir olurdum. Mısır'a gittim sırf 'Nil'de Ölüm' romani için…. Aswan Nehri'nde bes günlük bir yolculuktan sonra Agatha Christie'nin Nil'de Ölüm'ü yazarken kaldığı otele ulaştık…. Ortaokul'dayken Stephen King'e mektup göndermiştim. Hayrandım ona…. Karakterleri niye hep öğretmenler ve niye hep mısır tarlaları var romanlarda diye sormuştum. Cevap gelmemişti…. Eline mi gecmedi, benim o zamanlar süper kırık İngilizcemi mi anlamadı, onu bilemem ama beni cevaplamadı. Karakterleri niye hep öğretmenler ve niye hep mısır tarlaları var romanlarda diye sormuştum. Dan Brown'ın Melekler ve Şeytanlar ve tabiki Da Vinci Code'u beni çok etkiledi. Her ne kadar daha sonraki romanlarında ayni başarıyı yakalayamasa bile bence din tarihinde devrim yarattı Dan Brown, dini sorgulaması ile.
Bir de J. K. Rowling'e saygi duyarim. Onun parasızlıktan devlet yardımı altında olduğu o günlerde, o inanılmaz beyninde yarattığı dünyaya hayranım. Harry Potter'a…. Rowling'in yarattigi o bambaşka boyuta, oradaki karakterlere hayranım…. Çünkü kimseyi taklit etmedi. Sil bastan yepyeni bir dünya yarattı…. Yoksulluktan, kalemi ve yaratıcılığı sayesinde en varlıklıya ulaştı. Bazen bu dünyadan çıkıp masalların dünyasına gitmeyi seviyorum. Harry Potter'la beraber onun dünyasına gitmeyi biraz orada kalmayı seviyorum… İşte onun için de kimse benim kadar Universal Studios'dan keyif alamaz… Benim için tüm Harry Potter'ın dünyasını yaratmışlar :)

EÖ: Seninle ne kadar çok ortak yanımız varmış. Stephen King'i ben de çok severim ama ona mektup yazmamıştım. Tabi biz lisedeyken sadece mektup vardı ve eğer ünlülerin fan klüpleri varsa ancak o şekilde hayranların mektuplarına geri dönüyorlardı. Brook Shields'ın fan klübünden bana onun imzalı bir kartpostalı postalanınca Amerika'ya gitmiş gibi sevinmiştim mesela. Ve de masal dünyasını ben de çok severim. Her masalda da bir hakikat saklıdır.

Elif'cim, seninle tanışan herkesin eminim ilk dikkatini çeken şey feminen yanın. Hatta eminim şöyle bir afallayanlar da çok oluyordur. Alışık olmadığımız bir yazar tiplemesi. Nasıl bu kadar kadınsı olabiliyorsun ve dişiliğini ön plana çıkarmaktan çok zevk alıyorsun ve bunu çok büyük bir doğallıkla yapıyorsun? Sen de takdir edersin ki her kadının istese de bu kadar ustalıkla başarabileceği bir şey değil. Sendeki bu motivasyonun kaynağı nedir? Hep mi böyleydin? Bize biraz o muhteşem tarzından ve tarzının özelliklerinden bahseder misin?

Bir de Orhan Pamuk "kendimi döve döve yazar yaptım" der. Senin yazar olma tarzın nedir?

EKP: Senin de dediğin gibi kendini seksi olmaya zorlayan kadında seksapel eğreti hatta itici durur. Ben seksi olmaya calişmıyorum. Seksi olduğumun da farkında değilim açıkcası ama bunu senin gibi herkesten duyduğum icin itiraz etmeyeceğim.

Esra'cığım az önce de bahsettiğim gibi ben yazıda doğallıktan ve sadelikten hoşlanırım…. Orhan Pamuk'un dilini sevmem mesela. Orhan Pamuk'un, 'kendimi döve döve yazar yaptım' demesi gibi…. O zorlama okuyucuya geçiyor. Romanların içeriği güzel, bilgi birikimi yüksek ama kolay akmıyor romanları…. Cümlelerin üzerinde çok fazla çalışılmış. Özellikle karmaşıklaştırılmış. Akmıyor…. Konuşur gibi sade yazmıyor. Doğallıktan uzak... O zorlama okuyucuya geçiyor. 

EÖ: Senin aynı zamanda gazeteci bir geçmişin de var. Röportaj yaptıklarının içinde seni en çok etkileyen kimdi ve neden?

EKP: Ben öyle kolay kolay kimseden etkilenmem dersem lütfen bunu ukalalık olarak alma. Hepimiz biriz…. Aramizdaki tek fark bazılarımızın kendini daha iyi pazarlıyor olabilmesi. Yeni sosyal zekası daha yüksek olan insanlar popüler olmayı başarıyor. Herkesin artıları da var eksileri de. Bazıları eksilerini, zayıf yönlerini maskelemeyi daha iyi beceriyor. İşte bu yüzden de 'röportaj yapılan' insan olmayı başarıyor. Ya da mesleklerinde, yaptıkları işte daha başarılı oldukları için 'popüler' olmayı başarıyorlar. Röportaj yaptıklarım icinde beni en çok etkileyen kişi değil ama bana en çok faydası dokunan kişi Donald Trump oldu. Donald Trump sayesinde ün kazandım. Trump'tan sonra herkes bana röportaj vermek için resmen sıraya girdi. Çünkü ben Trump'ın röportaj vermeyi kabul ettiği gazeteciydim…. O sıralar Trump hiç kimseye röportaj vermiyordu. Çok fazla seçiciydi.

EÖ: Ben de tam da şimdi bu konuya gelecektim. Donald Trump'la röportaj yapan ilk Türk olarak bize bu deneyimini anlatır mısın? Nerde, nasıl oldu? Olaylar nasıl gelişti? O röportajı okuyabileceğimiz bir link var mı?

Sene 2004…. 2005'e girmek uzereyiz. Aralik Ayı…. New York'ta yaşıyorum o zamanlar…. Bambaşka bir Elif, bambaşka bir hayat…. Akşam Grubu'nun ekonomi dergisi Platin için röportajlar yapmaya yeni başlamıştım. 'New York'tan Iş Notları' başlığı altında New York'taki devlet adamlarımızla, diplomatlarla, iş adamlarıyla röportajlar yapıyordum. Sosyal medya yok tabiki o zamanlar. Öyle kolay değil herkese ulaşmak…. O sıralar Donald Trump'ın 'Apprentice' diye bir reality show'u var. Ratingler nasıl yüksek!!! Tüm Amerika Trump'in showuna kitleniyor…. Tabii ben de…. Genel Yayın Yonetmenime 'ben Trump'la yapabilir miyim röportaji?' diye sordum. Bana gülerek , 'Yaparsan Turkiye'de medyayı sallarız' dedi, yapabileceğime pek de inanmayarak. O zamana dek Trump'la hiç bir Turk gazeteci röportaj yapabilmiş degildi…. Elimde gazeteci kimliğim bile yok…. Apprentice'in de son bölümü canlı olarak yayınlanacak ve Trump canlı yayında kimi seçtiğini ve işe aldiğını açıklayacaktı…. Kısacası populeritesinin inanılmaz yoğun olduğu, tüm medyanın peşinde olduğu bir dönemdeydik. Beşinci Avenue'daki Trump Tower'a gittim ve güvenliğe aksanımı ağırlaştırıp, İstanbul'dan geldiğimi, iki güne kadar Turkiye'ye geri dönmek zorunda olduğumu, Trump'la röportaj yapmak istediğimi söyledim. Güvenlik gorevlisi elime bir telefon numarası tutuşturdu ve bu numarayı arayın randevu almak için dedi. Tabiki benim o numarayı arayıp reddedilmek gibi bir niyetim yoktu. Gazetecilikte 'kafa kola almak' diye bir deyim vardır. Güvenlik gorevlisini beni üst kata, Trump'in Ofisine çıkarması için ikna ettim. Adamcağız benimle birlikte asansöre binip beni yukarı Trump'in ofisine çıkarırken, 'inanamıyorum bana bunu yaptirdığına' diye soyleniyordu. 'Umarım isimden atılmam.'

Trump'ın ofisine geldiğimizde güvenlik görevlisi Trump'ın Medya İlişkileri Başkanı olan Meredith Mc Iver'la tanistirdi beni. Daha sonra iyi arkadaş olduğum Meredith'le o gün görüşebilmek sayesinde Trump roportajını ayarlayabildim. 

Trump güzel kadınlara asla hayır demez, yarın gel yap röportajı dedi. Kulaklarima inanamamiştım o zaman. İkizler burcunun güzel bir örneği olan Sülün Osman gibi Boğaz Köprüsü'nü satmasam da, yine de ikna gücüm kuvvetlidir…. Ama kabul etmeliyim ki şansım da yaver gitti.

Ertesi gün yani 16 Aralik 2004'te Trump'la 5th Avenudeki ofisinde röportaj yaptım. Çok değişik bir aurası var. Güçlü, deli dolu, şov yapmayı seven, kendine hayran, yüksek egolu biri Trump ama asla kotu bir insan degil. İçi dışı bir, enerjisi yüksek, disiplinli, hırslı, kafasına koyduğunu yapan biri. Kendisini ifade ediş tarzı Obama gibi değil tabiki…. Halktan biri gibi konuşuyor. Amerikan halkı bu üsluba alişık degil. Seveni çok olduğu gibi sevmeyeni de çok fazla. Ya nefret ediliyor, ya da çok seviliyor. Ortası yok…. Çok uzun sure Trump haberlerini Turkiye'ye ben verdim. Oğlu Donald Trump Jr ve kizi Ivanka Trump'la da ilerleyen yıllarda röportaj yaptım. Trump'la da ilerleyen yillarda yeniden röportaj yaptım. 

Hürriyet Gazetesi Kelebek eki röportaj haberini manşetten tam sayfa verdi. Tarih 5 Ocak 2005. O zamanlar sosyal medya ve internet gazeteciliği böyle degildi. Linke ulaşılabileceğini sanmıyorum. Ama habere ulaşılabilir arşivlerden...

EÖ: Harika! O zamanlar tabiki nerden bilebilirdin geleceğin Amerika Başkanı ile röportaj yapıyor olduğunu. Ne güzel bir anı.

Terör ve gerilim romanları yazarı olarak biliniyorsun ve ilk romanın 21 yaşındayken yayınlanmış. Şimdiye kadar toplam kaç kitabın yayınlandı ve bunlardan kaç tanesi terör ve gerilim romanı? Diğerleri ne üzerine? Bize kısaca bilgi verir misin?

EKP: Toplam 7 romanım yayınlandı. Ilk romanım "Sevgiye Zaman Var" hümanist bir romandı…. Gerilim yazmaya 2. Romanim "Lanetli Genler" ile başladım. 'Sevgiye Zaman Var' dünyayi gezip her renkten, her dinden, her ülkeden insanlarla güçlü dostluk bağları kuran genc bir çift hakkında. Sevginin romani…. Aramizdaki farklılıklara değil, insanlığa, özümüze yoğunlaşan bir cifti ve onların maceralarını anlatıyor. Hepimiz Biriz, hayat aslında çok basit ama biz kafamızda yarattiğımız sabit fikirlerle zorlastiriyor, bize benzemeyenleri ötekileştiriyoruz. Anlamiyoruz ki eğer yaratan isteseydi hepimizi ayni yaratırdı…. Ama farklı olmak güzel…. Bize benzemeyeni de sevebilmek tanrisallık…. Kusursuzu sevmek kolay, büyüklük kusurlu olanı da sevebilmek… 

İkinci romanim 'Lanetli Genler' bir psikolojik gerilim aslanda…. Korku romanı da diyebiliriz ama roman bittiginde o yorumu yapmak okuyucuya kalıyor. Okuyucunun istediği gibi bitirmesini istediğim bir romandı "Lanetli Genler"... Okuyucu kendi algısına, yorumuna ya da isteğine göre kafasında sonunu yazdı romanın…

Üçüncü romanım 'Ve Sonra Bir Gün' bir reenkarnasyonun öyküsü…. Geçmiş hayatta baslayan olaylar zincirinin, günümüze taşınması…. Gerilim var çünkü bir önceki hayatta öldürülen bir genç kadının yeniden dünyaya gelişi ama yine aynı katille karşılaşması…. Karma ile de ilgili bir roman diyebiliriz…. Ya kahramanımız kurtulacak ya da yine ayni kaderi yaşayacak…. Bazen hemen yanıbaşımızda en çok sevdiğimiz, en çok güvendiğimiz insanlar bir önceki hayatta çok büyük karma borçlarımızın olduğu insanlar olabilir…. Insana en büyük zarar en yakınından gelir, uzaktaki insan sana asla güvendiğin, sevdiğin, kalbini actığın insanlar kadar zarar veremez…. Eee boşuna dememiş atalarımız "dostunu yakininda dusmanini daha da yakınında tut" diye…

Dördüncü kitabıma kara mizah tarzında bir biyografi de diyebiliriz…. Büyük yankı getirdi çünkü içinde görevlerini kötüye kullanan diplomatlarımızdan da bahsettim. Yaptığım büyük röportajlara yer verdim. Görevini suistimal eden diplomatlar benden korkar oldu o kitaptan sonra…. 
"YASAK ELMA MI İPLER BENİM ELİMDE Mİ?"
Beşinci romanım 'Senaryo' ve altıncı romanım "İpler Benim Elimde" aslında aynı roman…. 

İkinci baskıda romanın ismini değiştirdik. Romanın ana karakteri Yildız Waldox o kadar sevildi ki, eleştiriler romanın isminin de Yıldız Waldox hakkında olması yönündeydi. Yayinevim ve ben bu eleştirileri ciddiye aldık ve haklı bulduk. Çok zor koşullar altında Turkiye'den Amerika'ya gelen genç bir Türk kadının merdivenleri tırmalaya tırmalaya çıkışı ve Amerika'nın en güçlü kadınlarından biri olmasını anlatan bir roman…. 
Bu romanın içinde de terör var. Yani Amerikan jet seti bir sekilde teröre bağlanıyor. Ekranlarda şimdilerde çok meşhur olan 'Yasak Elma' dizisindeki Şevval Sam karakterini çok andıran bir Kadın Yıldız Waldox. Hatta benim romanımdan esinlenip böyle bir dizi yarattıklarından şüpheliyim doğrusu. Yasak Elma'daki Eda Ece'nin oynadığı karakterin adi bile 'Yıldız'. Benim romanım onlardan çok daha önce basıldı…. Esinlenmeler oluyor ne yazık ki ama kimse kimseye telif ödemiyor, izin almıyor…

Yedinci yani son romanım "Boşanırken" bir cinayet romanı…. Boşanma romanı değil…. Boşanma olayının çevresindeki seri cinayetler…. Gerçek olaylar ve kişilerden esinlenerek yarattiğım bir roman…. Kendi deneyimlediğim olaylar ve kişiler baz alındı bu romanda. Hatta komik bir şey söyleyeyim…. Bu romanı yazmaya başladığımı sosyal medyadan paylaşınca ve de hakim ilk bölümde öldürülünce eski eşimin avukatı Hakimler Savcılar Yuksek Kurulu'na benim hakkımda "bu kadın, hakimi öldürecek" diye şikayette bulundu. Her ihbarı ciddiye almak zorunda kalan Savcilar Hakimler Yüksek Kurulu beni yakın takibe aldı. Hakim hala yaşıyor her neyse ki….

EÖ: Vayyyy...... Bak bak bak... Neler öğreniyorum neler! "Boşanırken" romanının bir boşanma romanı olduğunu düşünmüştüm ben de. Kim derdi ki bir cinayet romanı olsun! Ayrıca karşı tarafın boşanma avukatının romandan ürküp seni şikayet etmesi de tam bir traji komedi!

EÖ: Aksiyon romanları olay unsurunun ön plana çıkarıldığı romanlardır. Yani sen bir olayı kafanda kurguluyorsun ki bu olay; polisiye, macera veya gerilim türü olabilir ve sonra bunun etrafında gelişen olayları yazıyorsun. Nerden ilham alıyorsun? Bütün bu olaylar kafanda nasıl kurgulanıyor?

EKP: İnan ben başka yazarlar gibi plan yaparak yazmaya başlamam. Yani ne yazacağımı da, olayların nasıl gideceğini de, karakterlerin ne yapacağını da hiç bilmem…. Genelde aklıma gelen bir cümle ile başlar roman…. Ve kendi kendine oluşmaya başlar…. Yaratma sürecine girdiğim zaman hiç zorlamam kendimi…. Kendiliğinden bilgiler gelmeye başlar…. Araştırmayı roman geliştikçe ve ben yazdıkça yaparım. Kahramanlar yaptırtır o araştırmayı…. Şizofreni gibi birşey belki de yazar olmak…. Bir sürü karakter var ama hepsi sensin. Katil de sensin, onun peşindeki polis de, erkek de sensin, kadin da, çocuk da sensin yaşlı da…. Kuklacı gibisin…. Herkesi oynatan sensin, onlar adına konuşan sensin…

EÖ: Yazar olma yolunda kendi kendinle savaştığın ve kendini daha iyiye götürmek için uyguladığın yöntemler var mıydı? Veya hala var mı? Bizimle bu yazarlık sancılarını ve sürecini paylaşır mısın kısaca?

EKP: Ben yazarlık sancısı çekmedim. Kendimi zorlamam yazmak icin. Yazmaya karar verdiğim zaman baska bir boyuta geçiyorum. Sancısız doğuyor benimkiler…. Doğal Epidural :)

EÖ: Bir gerilim filmi veya polisiye film veya macera filmi izlediğinde olayların akışını tahmin edebiliyor musun? Hatta filmin sonunu önceden görebilme yeteneği gelişti mi sende bu tür romanlar yaza yaza?

EKP: Şimdilerde hiç bir senaryo yaratıcıs Agatha Christie kadar zeki değil…. Onun katillerini hiç bulamazdım…. Az önce söylemiştim. Ya ben büyüdüm ve deneyim sahibi oldum, ya da hiç bir senaryo yazarı o kadar da zeki değil…. Genelde biliyorum nasıl biteceğini…

EÖ: Katil asla uşak değil diyorsun yani! :) 

EKP: Asla!! (Gülüyoruz)

Sevgili okuyucularımız Elif Hanım'la bu güzel söyleşimiz ikinci bölümle, birkaç gün sonra devam edecek. Bizi takibe devam edin.

Haberin linki: https://www.abdpost.com/elif-kask-pisacane-ile-dobra-dobra/25761/

Ural'ın hedefi Amerikalı Okuyuculara Seslenmek

Amerika Birleşik Devletleri'nin New Jersey eyaletinde yaşayan yazar Çağla Ural ile söyleşinin 2. bölümü ile devam ediyoruz. Esra Öziskender'e projelerini anlatan Çağla Ural, İngilizce kitap yazmak istediğini söyledi. İşte Ural ile sohbetin 2. bölümü... 

•  Paylaş
•  Tweetle
 
•  WhatsApp
 
•  Dinle

Editör:ABD Post

23 Mart 2020 - 13:53 

Esra Öziskender'in Röportajı

EÖ: Tarihi romanlar yazmayı seviyorsun. Tarihi araştırmayı seviyorsun. Peki bu hep böyle mi gidecek?

ÇU: Tarihi roman yazmayı seviyorum çünkü kendim de tarihi roman okumayı seviyorum. Özellikle Birinci Dünya Savaşı ve İkinci Dünya savaşı dönemi kitapları favorim, sanırım bu konularda yazılmış okumadığım roman yoktur. Çocukluğumda babamla sürekli İkinci Dünya savaşı belgeselleri izlerdim, özel ilgi alanım oldu sanırım. Aynı zamanda film seçimlerimde genelde tarihi yöne kayıyorum. Neyse ki eşim de benimle aynı zevki paylaşıyor, böylece bir sorun yaşamıyoruz. Ama farklı bir tarz yazma konusunda bazı çalışmalarım olacak ileride.

EÖ: Esir Şehirde Bir Kadın sence bir Hollywood filmi olabilir mi? Bu konuda herhangi bir girişim oldu mu herhangi biri tarafından?

ÇU: Esir Şehirde Bir Kadın çok güzel bir Türk dizisi veya Sinema Filmi olur. Zaten çok fazla sinematografik sahneleri var. Aşk, ihanet, casusluk, savaş, göç, kısaca kurgusu olarak izleyiciyi fazlasıyla kendisine bağlayacak hikayesi var. Aynı zamanda hikaye, İstanbul’dan İzmir’e, Ankara’dan İsviçre’ye kadar uzanıyor, gerçekten film olarak izlemekten müthiş zevk alabilirsiniz.

Hollywood filmi olmasına gelince, artık dünyanın değişik ülkelerinde geçen, bizlerin biraz da yabancı olduğu konular Hollywood’da çok iyi işlenebiliyor. Bizim Kurtuluş Savaşımız ve erken Cumhuriyet döneminin bir filmi neden olmasın?

 

EÖ: Sanatın başka dalları ile de ilgileniyor musun? Ailede var mı sanatçı?

ÇU: Sanatın her dalını seviyorum, özellikle müziği. Klasik müzik hayatımın vazgeçilmez bir parçası. Anneannem çok güzel piyano çalardı, hem ben hem ağabeyim de piyano eğitimi aldık. Ama bu konuda ailemdeki en büyük başarı oğluma aittir. Okumayı öğrenmeden piyano eğitimine başladı, liseyi bitirene kadar devam etti, sayısız ödülü var. New York'un Dünyaca ünlü konser salonu Carnegie Hall'da konserler verdi. En son olarak da piyano kariyerini Rachmaninov Konçerto yarışmasında birincilik ile bitirdi. Ben de kitap yazarken, sadece klasik müzik eşliğinde yazabilirim, müzik yoksa kalemim hareket etmez.

EÖ: Ne güzel. Başarılar oğluna. İngilizce kitap yazmayı düşünüyor musun? Eğer Amerika'da bir tarihi roman yazmak istesen hangi tarihi yazarsın?

ÇU: Roman yazmaya Türkçe kitap yazarak başladım çünkü Türk okuyucusuna daha kolay hitap edebileceğimi düşündüm. Tabii her dalda olduğu gibi yazarlıkta da bizler kendimizi deneyim kazanarak geliştiriyoruz. İngilizce Roman yazarak Amerikan okuyucusuna kendimi tanıtmak istiyorum, ileride böyle bir planım var. Bu durumda, yine tarihi bir roman yazmayı seçerim, ancak tabii konunun Amerikan okuyucusunun da ilgisini çekmesi gerekir. Biraz ileri tarihe bıraktığım bir roman kurgum var; Birinci Dünya Savaşı hemen öncesinde Osmanlı İmparatorluğu'nun son dönemini kapsıyor, Amerika'da ilgi çekeceğini düşünüyorum.

EÖ: Güzel bir proje inşallah bunu gerçekleştirebilirsin. Tarihi roman yazarken tarihin insanları nasıl değiştirdiğine de şahit oluyorsundur eminim. Pek sence aşk nasıl değişikliklere uğradı zamanla?

ÇU: Esir Şehirde Bir Kadın kitabı ile ilgili en fazla aldığım soru oldu bu oldu sanırım, Aşk geçmişten günümüze nasıl değişti? Evet, romantik, tutkulu aşklar ve ilişkiler geçmişten günümüze fazlasıyla değişikliğe uğradı. Aşk kavramı, bir jenerasyondan diğerine bile değişiyor. Sanıyorum bunun en büyük nedeni, günümüzde karşı taraf ile ilişkiye geçebilmenin çok kolay hale gelmiş olması. Sosyal medyanın tabii çok önemli bir yeri var bunda. Sosyal medyada birine mesaj yollamak veya 'like' yapmak, arkadaşlık teklifi göndermek, tabii ki yüz yüze konuşup duygularını karşındaki kişiye söylemekten çok daha kolay. Eskiden olduğu gibi, beğendiğin kişinin karşısına çıkmak için yolunu değiştirmek, göz teması yakalamaya çalışmak, hele ki cesaretini toplayıp telefon numarası istemeye çalışmak, bunlar kalmadı artık. Kolay erişebilir olmak, aynı zamanda kolay vazgeçilebilir olmayı getirdi. Kolay gelen, Kolay gider oldu kısaca. Oysa büyüklerimiz ne güzel demiş, bir yastıkta kırk yıl diye, sanırım uzun süreli beraberliklerin anahtarı da hemen vazgeçmemek, sabır, anlayış, aşka ve ilişkiye özen göstermek. Ayrılmak üzere değil, bir yastıkta kırk yıl geçirmek üzere çaba göstermek.

EÖ: Amerika'da en çok tanışmak istediğin yazar hangisi ve neden?

ÇU: Amerika'da en çok beğendiğim yazar, kurgusu, sosyal sorunları bir romana inanılmaz bir akışla işlemesi konusunda Jodi Picoult. Kendisi ile tanıştım ve sohbetinden çok keyif aldım. Ancak bir tarihi roman yazarı olarak, en saygı duyduğum ve tanışabilmeyi çok arzu ettiğim bir diğer yazar, Outlander serisinin yazarı Diana Gabaldon. Outlander serisi, İkinci Dünya Savaşı döneminde hemşire olan Claire'in kazara bir zaman yolculuğu ile kendisini 18. Yüzyıl İskoçya'sında bulmasını anlatıyor, televizyon dizisi serisi oldu. Yazarın tüm söyleyişi ve röportajlarını dinledim, samimi ve cana yakın konuşma tarzı çok hoşuma gidiyor. Kendisi ile tanışmayı çok isterdim.

EÖ: İnşallah birgün tanışırsın diyelim. Okuyucularınla iletişimin nasıl? Sana ulaşıyorlar, seni yönlendiriyorlar mı? Sana ulaşmak isteyen okuyucuların nasıl ulaşabilirler?

ÇU: Okuyucularım bana sosyal medyadan rahatlıkla ulaşıyorlar. Özellikle Esir Şehirde Bir Kadın ile kadın okuyucularımdan çok fazla ilgi gördüm, bana ulaştılar ve bu beni bir yazar olarak çok çok mutlu etti. Kitabımla resimler çekip benimle paylaştılar, yorumlar yaptılar. Ama en fazla soruyu romanın sonu ile ilgili aldım. Okuyucular, hikâyenin bitişi ile ilgili sevindik veya üzüldük şekilde yüzlerce yorum yaptılar, kendi fikirlerini paylaştılar. Bu yorumların hepsi benim için çok değerli, okuyucu yazardan beklentisini bu şekilde ortaya koyuyor. 'Günlerce etkisinden kurtulamadım' diyen okuyucularım oldu, bir yazar daha fazla ne isteyebilir? Okuyucularım bana emailim vasıtasıyla veya sosyal medyadan rahatlıkla ulaşabilirler. Emailim: caglaural@aol.comSosyal medya: @yazarcaglaural

EÖ: Türkiye TV dizileri konusunda bir hayli ilerledi. Bir dizi senaryosu yazmak ister misin? Nasıl bir dizi olur?

ÇU: Türk dizilerini seviyorum. Tabii Tarihi roman yazarı olarak benim favori dizim Muhteşem Yüzyıl oldu. İzleyiciler, tarihi dizi ve filmler sayesinde aslında tarihi olayları da öğreniyorlar. Her ne kadar bu eserlerde kurgu karakterler de olsa, sonuçta tarihi olayların gerçek akışı değiştirilmiyor. Böylece eğlenceye biraz da eğitim katılmış oluyor. Esir Şehirde Bir Kadın'ın çok iyi bir dizi olacağını düşünüyorum. İzleyicilerin, bir yandan aşk ve entrikalar ile vakit geçirirken bir yandan Kurtuluş dönemi tarihini izleyip İstanbul'un işgal günleri, Beyaz Rusların İstanbul yaşamındaki yeri, İstanbul'da Caz hayatının başlaması, azınlıklar göç dalgası, İstanbul'da erken Cumhuriyet dönemi eroin ile mücadele gibi az konuları izleme, bilinmiyorsa öğrenme fırsatları olur.

EÖ: Yazar olmanın en zor tarafı nedir?

ÇU: Yazar olmanın en zor tarafı, okuyucuya karşı bir sorumluluk taşımak. Her kelimede, her cümlede okuyucunun ilgisini kaybetmeme, mesajımızı tam aktarabilme gibi görevimiz var. Sonuçta okuyucu, sizin kitabınızı satın alıyor, vakit ayırıyor ve okuyor. Her sanatçıda olduğu gibi bir yazar, her yeni eserinde, bir önceki kadar hatta daha başarılı olmak zorunda. Tabii her okuyucuyu da memnun edemiyorsunuz. Bazen yazdığınız konular, karakterler ve hikâyenin sonu konusunda herkes farklı bir beklentiye girebiliyor. Bu da doğal tabii, önemli olan doğru bildiğiniz ve yazmayı sevdiğiniz konularda çalışmaya devam etmek.

EÖ: Dışardan baktığın ve içinde yaşadığın Amerika arasında ne farklar var?

ÇU: Amerika'ya taşınmadan önce dışarıdan baktığım Amerika ile içinde yaşadığım Amerika bana göre çok farklı. Sanıyorum dışarıdan bakıldığında Amerika, yaşaması rahat, insanların daha az çalıştığı, daha fazla tatil yaptığı, eğlencenin, gezmenin çok, okulların daha kolay, okumanın daha az olduğu pespembe bir yer olarak görülebilir. Oysa gerçek çok farklı. Amerika'da başarılı olmanın ne denli zor olduğunu, ancak burada yaşayanlar bilebilir. Okullarda rekabetin son derece fazla olduğu, gençlerin en iyi üniversitelere girebilmek için sadece akademik olarak değil, aynı zamanda spor veya sanat dallarında da başarılı olmaya çalışmaları, yine gençlerin lise çağlarında gönüllü çalışıp topluma hizmet etmeye başlamaları, profesyonel iş hayatının artık yedi gün ve neredeyse yirmi dört saate yayıldığı bir ortamda yaşıyoruz. Benim iki oğlum da on beş yaşında gönüllü olarak hastanede çalışmaya başladılar. İş hayatı ise tüm dünya milletleri ile kıran kırana rekabet edilen bir tam bir aslanlar sofrası!

EÖ: Bize gelecekteki hedeflerinden bahseder misin?

ÇU: Şu an üzerinde çalıştığım romanımın en geç sonbaharda raflarda yerini alacağını düşünüyorum. Bundan sonraki hedefim her yeni eserimle Türk okuyucusu ile biraz daha yakınlaşmak ve Amerika'ya yönelik ilk İngilizce romanımın çalışmalarına başlamak. Esir Şehirde Bir Kadın'ı dizi haline getirmek için de çalışmalarım devam ediyor.

EÖ: Çağla'cım bu güzel sohbet için çok teşekkürler. Yeni projelerinde başarılar! 

ÇU: Ben çok teşekkür ederim. Bu güzel soruları cevaplarken çok zevk aldım.

https://www.abdpost.com/ural-in-hedefi-amerikali-okuyuculara-seslenmek/28164/